La La Land Lover

Het is weer zover. Het gebeurt af en toe maar eigenlijk regelmatig. Ik zie of hoor of lees iets en verdeel mijn leven in 'voor en na' en mijn vrienden in 'voor en tegen'. Het is een probleem.

Ik ben te streng in mijn oordeel en begin mensen die ik graag zie, te wantrouwen. Op basis van hun mening over een film.

Durf me dus niet te zeggen dat je niet van La La Land houdt, want ik zal dan - waarschijnlijk onterecht maar volgens mij gegrond - denken dat je niet kan voelen, dat er iets niet klopt onder je borst.

Het is voor mij onmogelijk te begrijpen hoe iemand níet wil dat die film eindeloos doorgaat, zo lang tot we geloven dat dít de realiteit is, en niet de chaos die schuilgaat buiten de zalig warme cinemazaal. Onze waarheid wordt er één waarin we samen lachen om een schuine blik van Ryan Gosling, grinniken om een referentie naar Les Parapluies de Cherbourg en onze tranen verbijten bij Emma Stone's doodeerlijke, genadeloze blik.

Dat het een meesterwerk is, zal je mij niet horen zeggen. Dat het geniaal is, of perfect, ook niet. Maar dat het exact is wat ik nodig had gisteren, vandaag en waarschijnlijk ook morgen, dat wel. En dat jij het ook nodig hebt, zelfs al denk je van niet.